Zondag, 30 juni 2013
Door: Walter
Blijf op de hoogte en volg Walter
01 Juli 2013 | Verenigde Staten, Los Angeles
Zondag, 30 juni 2013
We hebben een warme nacht achter de rug. Rond middernacht hebben we de ventilator uitgezet. Het is nog steeds warm, maar we vallen uiteindelijk toch in slaap. Rond half zeven worden we wakker van de kou. Het is dus toch afgekoeld, alle ramen stonden open en we lagen slechts onder een laken. Voordeel is dat we mooi op tijd op zijn. We moeten vandaag zo’n 500 km afleggen, dus het is niet erg als we op tijd weg zijn. Bij een bakery langs de weg kopen we croissants, koffie en chocomel voor ontbijt. De croissants zijn belegd met ham en kaas en worden voor ons verwarmd. Ze blijken zo enorm vet dat we ze maar voor de helft opeten. De koffie is echter prima.
We rijden over de beroemde Highway number 1. Deze weg wordt de mooiste kustweg ter wereld genoemd. En het is schitterend. De weg volgt de kustlijn van de Stille Oceaan. De Amerikanen noemen het the Pacific. Grillige rotsen zorgen voor een afwisselende kustlijn en de golven spatten op deze rotsen uiteen. Soms hangt er een dunne mist tegen de kust aan geplakt. Over het algemeen is het uitzicht echter helder. Drie jaar geleden was dit wel anders. Toen keken we vooral tegen een dikke mist aan. Bij een uitzichtpunt maken we een stop en maken enkele foto’s. Er zijn meerdere van deze mooie uitzichtpunten, maar als we elke keer stoppen bij zo’n mooi uitzichtpunt dan moeten we onze vakantie met een maand verlengen. We genieten daarom maar vanuit de auto van de prachtige kustlijn.
Plotseling zien we een strand gevuld met zeeolifanten. Hier maken we toch maar even een uitzondering voor en maken dus toch nog een stop. We hebben nog nooit zeeolifanten in het wild gezien en hier ligt dus een hele kudde op het strand. Videocamera en fototoestel worden uit de auto gehaald. Anne-Marie hanteert de videocamera en Walter maakt de foto’s. Het is prachtig. Sommige zeeolifanten liggen lui op het strand en gooien zand over zichzelf heen. Anderen maken ruzie met elkaar, brullen naar elkaar en proberen elkaar te bijten. We blijven een tijdje kijken naar deze enorme beesten en zoeken dan de auto weer op. Wat een onverwachte verrassing.
Rond half elf draait de weg een beetje het binnenland in en maken we een stop om te tanken. Anne-Marie neemt het stuur over en doordat de weg nu niet meer zo kronkelig is gaan we een stuk sneller. Even voorbij San Luis Obispo maken we een stop om te lunchen. Anne-Marie een lekkere soep, Walter een sandwich. Lekker eten en een gezellig tentje.
Als we de freeway weer opdraaien rijden we een stuk langzaam vanwege wegwerkzaamheden. Deze vallen echter wel mee. Opvallend is dat de temperatuur binnen korte afstanden snel wisselt. Op het ene moment geeft de temperatuurmeter 39 graden aan en tien minuten later is het weer gezakt naar 25 graden.
Als we los Angeles naderen wordt het steeds drukker op de weg. De maximum snelheid bedraagt 65 mijl per uur, maar daar trekt niemand zich iets van aan. Wij ook niet helemaal. Wij rijden 70, maar we worden aan alle kanten voorbijgeraasd. Er zijn soms vier banen, dan weer vijf en soms zelfs zes. De Amerikanen wisselen om de haverklap van baan. Van links naar rechts, van rechts naar links en dan weer terug. Het lijkt wel een wedstrijd wie er zo vaak mogelijk van baan kan wisselen. Dan zien we aan de kant van de weg een bord met de tekst: Stay in your lane. Daar moeten we wel even om lachen dus. Ondanks het chaotische verkeer schiet het toch goed op. We moeten er echter niet aan denken om hier zonder TomTom de weg te moeten zoeken. Rond half vier komen we aan bij ons Super 8 motel. We krijgen een mooie kamer, recht boven het zwembad. We brengen onze spullen op de kamer en puffen even uit. Walter ziet op tv dat Brazilië de finale van de Confederations Cup wint en Anne-Marie bestudeert even de binnenzijde van haar oogleden. Na de voetbalwedstrijd gaan we even zwemmen in het leuke zwembadje. Het is hier heerlijk weer. Graadje of 25 en een lekker zonnetje. Na het zwemmen spoelen we ons even af onder de douche en gaan dan eten. We vinden een Denny’s, maar de kaart valt een beetje tegen. De serveerster is ook niet één van de vlugste. Na het eten lopen we een Walmart binnen omdat Anne-Marie nog graag wat make-up wil kopen. Helaas hebben de haar merk en kleur niet op voorraad.
Rond half negen zijn we terug op de kamer. Walter plaatst het verslag van gisteren op het internet en begint aan het verslag van vandaag Anne-Marie kijkt in de tussentijd een film op tv.
Rond elf uur gaan we slapen.
We hebben een warme nacht achter de rug. Rond middernacht hebben we de ventilator uitgezet. Het is nog steeds warm, maar we vallen uiteindelijk toch in slaap. Rond half zeven worden we wakker van de kou. Het is dus toch afgekoeld, alle ramen stonden open en we lagen slechts onder een laken. Voordeel is dat we mooi op tijd op zijn. We moeten vandaag zo’n 500 km afleggen, dus het is niet erg als we op tijd weg zijn. Bij een bakery langs de weg kopen we croissants, koffie en chocomel voor ontbijt. De croissants zijn belegd met ham en kaas en worden voor ons verwarmd. Ze blijken zo enorm vet dat we ze maar voor de helft opeten. De koffie is echter prima.
We rijden over de beroemde Highway number 1. Deze weg wordt de mooiste kustweg ter wereld genoemd. En het is schitterend. De weg volgt de kustlijn van de Stille Oceaan. De Amerikanen noemen het the Pacific. Grillige rotsen zorgen voor een afwisselende kustlijn en de golven spatten op deze rotsen uiteen. Soms hangt er een dunne mist tegen de kust aan geplakt. Over het algemeen is het uitzicht echter helder. Drie jaar geleden was dit wel anders. Toen keken we vooral tegen een dikke mist aan. Bij een uitzichtpunt maken we een stop en maken enkele foto’s. Er zijn meerdere van deze mooie uitzichtpunten, maar als we elke keer stoppen bij zo’n mooi uitzichtpunt dan moeten we onze vakantie met een maand verlengen. We genieten daarom maar vanuit de auto van de prachtige kustlijn.
Plotseling zien we een strand gevuld met zeeolifanten. Hier maken we toch maar even een uitzondering voor en maken dus toch nog een stop. We hebben nog nooit zeeolifanten in het wild gezien en hier ligt dus een hele kudde op het strand. Videocamera en fototoestel worden uit de auto gehaald. Anne-Marie hanteert de videocamera en Walter maakt de foto’s. Het is prachtig. Sommige zeeolifanten liggen lui op het strand en gooien zand over zichzelf heen. Anderen maken ruzie met elkaar, brullen naar elkaar en proberen elkaar te bijten. We blijven een tijdje kijken naar deze enorme beesten en zoeken dan de auto weer op. Wat een onverwachte verrassing.
Rond half elf draait de weg een beetje het binnenland in en maken we een stop om te tanken. Anne-Marie neemt het stuur over en doordat de weg nu niet meer zo kronkelig is gaan we een stuk sneller. Even voorbij San Luis Obispo maken we een stop om te lunchen. Anne-Marie een lekkere soep, Walter een sandwich. Lekker eten en een gezellig tentje.
Als we de freeway weer opdraaien rijden we een stuk langzaam vanwege wegwerkzaamheden. Deze vallen echter wel mee. Opvallend is dat de temperatuur binnen korte afstanden snel wisselt. Op het ene moment geeft de temperatuurmeter 39 graden aan en tien minuten later is het weer gezakt naar 25 graden.
Als we los Angeles naderen wordt het steeds drukker op de weg. De maximum snelheid bedraagt 65 mijl per uur, maar daar trekt niemand zich iets van aan. Wij ook niet helemaal. Wij rijden 70, maar we worden aan alle kanten voorbijgeraasd. Er zijn soms vier banen, dan weer vijf en soms zelfs zes. De Amerikanen wisselen om de haverklap van baan. Van links naar rechts, van rechts naar links en dan weer terug. Het lijkt wel een wedstrijd wie er zo vaak mogelijk van baan kan wisselen. Dan zien we aan de kant van de weg een bord met de tekst: Stay in your lane. Daar moeten we wel even om lachen dus. Ondanks het chaotische verkeer schiet het toch goed op. We moeten er echter niet aan denken om hier zonder TomTom de weg te moeten zoeken. Rond half vier komen we aan bij ons Super 8 motel. We krijgen een mooie kamer, recht boven het zwembad. We brengen onze spullen op de kamer en puffen even uit. Walter ziet op tv dat Brazilië de finale van de Confederations Cup wint en Anne-Marie bestudeert even de binnenzijde van haar oogleden. Na de voetbalwedstrijd gaan we even zwemmen in het leuke zwembadje. Het is hier heerlijk weer. Graadje of 25 en een lekker zonnetje. Na het zwemmen spoelen we ons even af onder de douche en gaan dan eten. We vinden een Denny’s, maar de kaart valt een beetje tegen. De serveerster is ook niet één van de vlugste. Na het eten lopen we een Walmart binnen omdat Anne-Marie nog graag wat make-up wil kopen. Helaas hebben de haar merk en kleur niet op voorraad.
Rond half negen zijn we terug op de kamer. Walter plaatst het verslag van gisteren op het internet en begint aan het verslag van vandaag Anne-Marie kijkt in de tussentijd een film op tv.
Rond elf uur gaan we slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
