Zaterdag, 2 augustus 2014

Zaterdag, 2 augustus 2014
We staan rond half negen op. Het water in de douche loopt niet weg. We kunnen dus niet douchen en moeten ons wassen aan de wastafel. Na het ontbijt vertrekken we rond tien uur richting Key West.
De Keys zijn een keten van kleine eilandjes die vergelijkbaar zijn met onze Waddeneilanden. Alleen zijn deze eilanden door middel van bruggen met het vasteland en met elkaar verbonden. Je kan dus met de auto op alle eilanden komen. Ons doel van vandaag is het laatste en ook wel het beroemdste eilandje: Key West. Om daar te komen moeten we ruim 200 kilometer rijden. Goed te doen dus. Als we het eerste eiland, Key Largo, oprijden is het behoorlijk druk. Het is weekend en de Amerikanen hebben ook vakantie. Veel mensen hebben een grote boot achter de auto hangen en gaan dus waarschijnlijk de zee op.
Op Key Largo maken we een korte stop bij een supermarkt. Ons water is bijna op en we kopen er lekkere broodjes voor de lunch. Als we weer in de auto stappen komen we in een file. Er is maar één doorgaande weg en die staat gewoon vol. We rijden bijna een uur in deze langzaam rijdende file. Daarna gaat het beter. Op het eilandje Marathon hebben we onze lunchstop gepland bij een leuk strandje. De locatie is prachtig. Mooi strandje, overdekte picknickplekjes en schone toiletten. Wat tegenzit is het weer. We zagen al een tijdje een donkere wolk hangen. Juist als we bij het strandje aankomen begint het te regenen. We eten onze broodjes onder een overdekte picknickplek, maar we nemen geen duik in de zee. Na het eten maar snel de auto weer in. Het blijft nog een flinke tijd regenen, maar als we Key West naderen wordt het droog. Het wolkendek breekt open en de zon schijnt. En het is weer “gewoon” 32 graden. Onze Tomtom brengt ons feilloos naar ons hotel in het centrum van Key West. Dit oude koloniale centrum staat vol met prachtige oude, vooral houten woningen en gebouwen. Om kwart voor drie melden we ons bij de receptie van Wicker Guesthouse. Deze accommodatie is gelegen aan Duval Street. Duval Street is de uitgaansstraat van Key West. Wij zitten in een rustig gedeelte, maar op loopafstand van het uitgaanscentrum. Wicker Guesthouse bestaat uit een drietal dicht bij elkaar staande oude woningen. De woningen zijn onderverdeeld in totaal 24 kamers. Tussen de woningen is een mooie tropische tuin met een aantal zitjes en leuk zwembadje. Onze kamer is klein, maar netjes en erg sfeervol ingericht. En, het heeft een kingbed. Helemaal goed dus. Als we ons hebben geïnstalleerd trekken we onze zwemkleding aan en gaan we naar het zwembadje. Er zijn ligbedjes in de zon, maar ook in de schaduw. Dat laatste hebben we nodig. Het water van het zwembad is gekoeld zodat het gelukkig niet te warm is. We kunnen dus lekker afkoelen en daarna heerlijk relaxen aan de rand van het zwembad. Tegen half zes gaan we douchen, aankleden en dan Duval Street op. Als we de straat oplopen komt er net een parade voorbij. Vooral veel oudere mensen in bijzondere legeruniformen, een brandweerauto, politieauto, maar ook travestieten, oude hippies en nog veel meer. Het is een vrolijke boel. We vragen aan de kant van de weg waar het over gaat. Er is iemand dood en het gaat over de onafhankelijkheid van Key West. Helemaal duidelijk wordt het niet. Straks opzoeken op internet. Wat blijkt:
In 1982 werd door de Amerikaanse douane een grenspost ingesteld op Highway nr.1, de enige weg die Key West verbindt met het vasteland. Dit gebeurde om het onderscheppen van drugs en illegale immigranten te vergemakkelijken. Omdat deze grenspost het toerisme hinderde, verlangde Key West het opheffen van deze grenspost. Toen dat niet gebeurde verklaarde Key West zich op 23 april 1982 onafhankelijk van de Verenigde Staten. De staat Conch Republic werd opgericht. Conch Republic verklaarde de oorlog aan de Verenigde Staten, capituleerde diezelfde dag en vroeg geld aan de Verenigde Staten voor de wederopbouw. Dit gebeuren zorgde voor een zekere populariteit van de "republiek", waardoor de grenspost werd opgeheven. Alhoewel de staat maar één dag heeft bestaan identificeren veel inwoners van Key West zich toch nog met de republiek. Op 23 april wordt er nog altijd onafhankelijkheidsdag gevierd. Op 16 juli is de Secretaris Generaal van de republiek overleden. De parade van vandaag is ter ere van de overleden Secretaris Generaal. Mooi verhaal toch.
We lopen langs de vele winkeltjes, hotels, restaurantjes en kroegen naar het einde van Duval Street. Het is warm en de luchtvochtigheid is erg hoog. Lekker plakken dus. Naast een chique hotel met uitzicht over zee is een kleine pier gebouwd. Je kan hier een hapje eten en wat drinken en dan genieten van de beroemde zonsondergang van Key West. De hoeveelheid eten die we krijgen voorgezet is weer veel te groot en we eten dus weer te veel. De zonsondergang valt door de aanwezige bewolking een beetje tegen, maar wel mooi zijn de prachtige zeilschepen die voorbij varen. Na het eten en de zonsondergang lopen we terug over Duvalstreet. We lopen onderweg enkele leuke winkeltjes binnen. We doen echter geen aankopen. We zijn nog maar net terug op onze hotelkamer barst er buiten een onweer los. Dat hebben we goed gepland dus. We kijken nog even tv en gaan dan slapen.