Woensdag, 7 juni 2017

Woensdag, 7 juni 2017

We zijn om half zeven wakker. Wassen, aankleden en dan ontbijten in het restaurant van het hotel. Het ontbijt is niet inclusief. We moeten van de kaart bestellen en kiezen dan het kleinste ontbijt dat we kunnen vinden. En dat is dan nog een behoorlijke maaltijd.
Even na acht uur zitten we in de auto. We gaan vandaag naar het Nationaal Park Badlands. We moeten een klein uurtje over de snelweg. De maximum toegestane snelheid is 80 mijl per uur. Bijna 130 km per uur dus. Dat geldt niet alleen voor personenauto’s, maar ook voor vrachtauto’s. En die maken daar dankbaar gebruik van. De Nederlandse vrachtwagenchauffeurs zijn er waarschijnlijk jaloers op.
Een stukje voor het park ligt het plaatsje Wall. We laten daar de auto even drinken en zijn blij verrast met het verbruik van de toch behoorlijk grote auto. De auto rijdt 30 mijl met één gallon benzine. Omgerekend ongeveer, 1 op 12,5. En dan is de benzine ook nog eens erg goedkoop. Een gallon kost ongeveer $ 2,40. Opnieuw omrekenen dus: Een liter kost ongeveer € 0,60. Dat is ook een beetje minder dan thuis.
Bij de Subway naast de benzinepomp kopen we een broodje en een salade voor tussen de middag. We bewaren het zo lang in de koelbox zodat het straks nog vers is.
Dan rijden we door naar het park. Bij de ingang kopen we een Nationale Parkpas. Met deze pas kunnen we zonder verdere kosten alle Nationale parken bezoeken. Eigenlijk hadden we die eergisteren al willen kopen toen we Rocky Mountains National Park bezochten. Toen we eergisteren dat park inreden was er bij de ingang niemand te bekennen. We konden dus ook bij niemand een pas kopen en zijn toen maar gewoon doorgereden. Vandaag kopen we dus alsnog de pas.
We rijden eerst door naar het Visitorcenter. We willen een aantal kleine wandelingen doen en de ranger vertelt ons dat we een stukje terug moeten rijden naar een parkeerplaats waar enkele leuke wandelingen beginnen. De Badlands bestaan uit kale, grillig gevormde rotsen, afgewisseld met grote stukken prairie. We besluiten om eerst de Notch Trail te lopen. Het wandelpad slingert over de bodem van een ravijn. Aan het einde van de ravijn bevind zich een kruising tussen een houten trap en een ladder. De enigszins wiebelende trap/ladder is zo’n 25 meter hoog. Boven gekomen wordt het pad iets lastiger. Af en toe gaat het wandelen over in klimmen en klauteren. Op het einde bereiken we een opening in de rotswand die “The Notch” wordt genoemd. Vanaf die plek hebben we een prachtig uitzicht over de White River Valley.
We laten een paar foto’s van ons maken en bewijzen de makers van onze foto’s dezelfde dienst. Iedereen happy. Daarna gaan we dezelfde weg terug. Het weer is ideaal om te wandelen. Het is half bewolkt en zo’n 77 graden. 77 graden Fahrenheit uiteraard, ongeveer 25 graden Celcius. Als we terugkomen van de wandeling eten we ons broodje en de salade. Een lekker blikje Dr. Pepper hebben we ook verdiend. Nadat we nog een tijdje in de schaduw op het picknickbankje hebben gezeten besluiten we om nog een wandelingetje te doen. We kiezen voor een korte wandeling genaamd de Door Trail. Via een houten wandelpad komen we bij een van de mooiste uitkijkpunten van het park. We maken enkele foto’s en lopen dan over de rotsen nog een stukje verder. Het is inmiddels wat warmer geworden en zijn bij terugkomst bij de auto erg blij met de airconditioning.
Toch doen we nog een derde wandeling. De Cliff Shelf Nature Trail. Een wandeling van een half uurtje waarbij we een rondje lopen. Terug bij de auto besluiten we dat we voldoende hebben gewandeld. We stappen in de auto voor de Scenic drive.
Walter merkt goed dat hij de afgelopen maanden nauwelijks heeft gesport. De conditie is bijzonder matig. Bovendien zijn we behoorlijk gespannen aan de vakantie begonnen en de optimale ontspanning is helaas nog niet bereikt.
We rijden via de Interstate (80 mijl per uur) terug naar Rapid City. Terug bij het hotel willen we gaan zwemmen. Walter komt tot de ontdekking dat hij vergeten is om een zwembroek in te pakken. Dat is natuurlijk niet zo handig: op vakantie gaan en je zwembroek vergeten. We zullen er een dezer dagen maar ergens één moeten kopen. Anne-Marie gaat even alleen zwemmen en Walter kijkt op tv naar een oude aflevering van MASH.
‘s Avonds eten we weer in het restaurant van het hotel. Na het eten besluiten we om een potje te poolen. Daarna gaan we terug naar onze kamer en Walter schrijft het verslag en plaatst het op het internet. We lezen dan ook enkele reacties van het thuisfront. Leuk hoor.
Voor het slapen kijken we nog even een aflevering van Golden Girls. Ze weten in de VS blijkbaar ook weinig nieuws te verzinnen. Bovendien zijn de reclameblokken zo lang dat ze ernstig irritant zijn. Daarna weer op tijd naar bed, want morgen gaan we vier oud-presidenten bezoeken.