Donderdag, 8 juni

Donderdag, 8 juni 2017

We staan rond half acht op. Onze jetlag lijkt voorbij. We ontbijten rond half negen en laden daarna de auto in en verlaten Rapid City. Anne-Marie rijdt vandaag de hele dag. Ons eerste doel is Mount Rushmore. We komen daar rond half tien aan. De entree is gratis, maar daar hebben ze iets op gevonden. Parkeren kost $ 10.
Als we de parkeergarage uitlopen zien we gelijk de vier hoofden van de presidenten welke in de rotsen zijn uitgehouwen. We lopen tussen pilaren door waar de namen van de staten op staan vermeld en waar de vlaggen van de betreffende staten aan hangen. Vervolgens komen we op een groot terras van waar we de hoofden van de presidenten nog beter zien. Van links naar rechts: George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Als we met de trap een verdieping afdalen komen we bij een bioscoopje waar we een film zien over het maken van Mount Rushmore. Allemaal halleluja natuurlijk en wat zijn wij Amerikanen toch geweldig dat wij dit allemaal kunnen maken. Er wordt echter niet bij verteld dat de beelden eigenlijk niet af zijn. Het oorspronkelijke plan was dat er vier busten zouden worden uitgehouwen, maar door tijdsdruk en geldgebrek bleef het slechts bij de gezichten.
Maar, toch wel heel erg mooi en indrukwekkend. Vanuit het terras kunnen we een rondwandeling maken welke de presidentiële trail wordt genoemd. De wandeling kan zowel rechtsom als linksom. Gelet op het aantal tegenliggers die we tegenkomen lijkt het dat wij een andere keuze hebben gemaakt dan de meeste anderen. Tijdens de wandeling krijgen we tussen de bomen door steeds een andere blik op de hoofden. Als we rond zijn besluiten we dat we een ijsje hebben verdiend. Daarvoor moeten we in de rij aansluiten. Een ijsje kost maar liefst $ 5. Maar als we dan zien hoe groot zo’n ijsje is besluiten we dat we maar beter een ijsje kunnen delen in plaats van twee halve ijsjes weg te gooien omdat we het niet op kunnen. Op een terras met uitzicht op de beelden delen we ons ijsje. Het is heerlijk weer. De zon schijnt, het is zo’n 77 graden en er waait een zacht windje. We blijven even nagenieten en besluiten dan om de auto op te zoeken voor ons tweede doel van vandaag. Een half uurtje verderop bevindt zich het Crazy Horse Memorial. Hier is het parkeren gratis, maar de entree
$ 11 per persoon. Het Crazy Horse Memorial is een in de rotsen uitgehouwen beeld van de indianenleider Crazy Horse op een galopperend paard. Het beeld is vele malen groter dan Mount Rushmore, maar het is nog bij lange na niet af en het is ook niet bekend wanneer het af zal komen. Er wordt nog steeds aan gewerkt. Ook hier een filmpje over de bouw en de bouwers van het enorme beeld. Natuurlijk moet er even duidelijk gemaakt worden dat het beeld vele malen groter is dan Mount Rushmore. We besluiten te lunchen in het restaurant bij het complex. De hoeveelheid is natuurlijk weer veel te veel. We weten echter inmiddels wel dat we gewoon op tijd moeten stoppen met eten. De serveerster komt dan vragen of er iets mis en wij vertellen dan dat het heerlijk was, maar veel te veel voor ons. We stappen weer in de auto en gaan vervolgens een fantastisch mooie route rijden, de Needles Highway. De weg kronkelt zich door prachtige rotspartijen door en heeft vele mooie uitzichtpunten. Soms gaat de weg door een in de rotsen uitgehouwen tunnel. Eén van de tunnels is zo smal dat de auto er maar net doorheen past. Anne-Marie krijgt het er een beetje benauwd van maar ze slaagt met een tien. De prachtige route is wat langer dan verwacht en na bocht 836 of zoiets kijken we uit naar het einde van de bochtige weg. Direct nadat we de doorgaande weg zijn opgedraaid komen we stil te staan. Een stukje verderop zijn een paar motorrijders onderuit gegaan en moeten met ambulances worden afgevoerd. De politie staat het verkeer te regelen, maar ze laten het verkeer uit onze kant een behoorlijk eindje wachten. Nadat we uiteindelijk verder mogen duurt het nog maar enkele minuten voor dat we aankomen bij de Powder House Lodge. Onze overnachtingsplek voor vandaag en morgen is geen hotel, maar een houten huisje in de bossen. Helaas wel dicht bij de doorgaande weg. Het huisje is van alle gemakken voorzien: keurig sanitair, arco, tv, koelkast, magnetron, kingbed en een heerlijk terras voor ons huisje. Dicht bij ons huisje is een mooi zwembad. Helaas heeft één van ons twee zijn zwembroek vergeten. Morgen naar een Walmart om een zwembroek te kopen. Vandaag zwemt Anne-Marie dus nog een keer alleen.
We dineren in het restaurant van de Powder House Lodge. Na de maaltijd gaan we nog even op ons terras zitten. Anne-Marie leest en Walter schrijft het verslag. Als het te koud wordt zetten we onze activiteiten binnen voort. Als het verslag klaar is gaan we slapen.