Zaterdag, 15 juni 2013

Zaterdag, 15 juni 2013

We staan even na zeven uur op. Na het ontbijt even de losliggende spullen opruimen, camper loskoppelen van water, afvoer en stroom en we kunnen rijden. We vertrekken om kwart voor negen. De route is niet zo ingewikkeld en ziet er als volgt uit:
Linksaf de camping afdraaien,
Na ongeveer 50 km linksaf de snelweg op,
Na ongeveer 50 km de snelweg verlaten en linksaf slaan,
Na ongeveer 70 km rechtsaf slaan,
Na ongeveer 80 km bestemming bereikt.
Soms is de TomTom dus niet echt nodig.
Anne-Marie rijdt het eerste stuk. Zoals overal buiten de bebouwde kom is het niet druk, dus we kunnen vlot doorrijden. Tegen elf uur rijden we Hanksville binnen. We passeren het restaurantje waar we drie jaar geleden met Martijn en Annemieke hebben gegeten. Iets verder op is een ‘supermarkt’. We waren het kleine plaatsje al bijna uitgereden. Deze winkel is wel de tegenhanger van de grote Wallmart waar we in Kingman zijn geweest. Als we via de deur binnenkomen (tingeling) worden we door een man en een meisje van een jaar of zestien achter de kassa een beetje wazig aangekeken. De rekken in de winkel zijn zo’n beetje half gevuld. Verse groenten (waar we naar op zoek zijn) zijn er nauwelijks. De aardbeien die we in de koeling zien staan zijn half verrot. Dat voorspelt weinig goeds voor de overige verse spullen. Er komen nog een paar andere toeristen binnen. Ook zij gaan op zoek naar spullen die er waarschijnlijk niet zijn. We sprokkelen enkele boodschappen bijeen en gaan dan afrekenen. De man staat niet meer achter de kassa en het meisje rent weg om hem te zoeken. Ze komt terug met de man, die vervolgens de boodschappen op de kassa aanslaat. Nu wordt de rol van het meisje duidelijk. Zij doet de boodschappen in een plastic tasje. Lekker belangrijke baan.
We rijden maar snel door richting Capitol Reef. Het eerste stuk van de weg heeft wel een beetje weg van een maanlandschap: kaal, dor en droog. Langzaam maar zeker worden de rotsformaties grilliger en roder van kleur. We krijgen echter ook steeds meer bewolking. Eenmaal in het park maken we een stop bij het historische schooltje. Het schooltje is echter dicht. Anne-Marie maakt toch enkele foto’s. Ondertussen vallen er enkele dikke druppels. Bij het Visitor Center draaien we linksaf ( we houden ons dus niet helemaal aan bovenstaande routebeschrijving) richting Fruita Campground. We zien dat de camping prachtig is gelegen tussen de fruitbomen. Helemaal zoals Ingrid en Alex het ons hadden verteld. De camping heeft echter geen faciliteiten en omdat het de afgelopen dagen steeds zo enorm heet was hebben we besloten op een camping met zwembad te overnachten. Naast Fruita Campground ligt het historische Giffard Farmhouse. Het huis in nog helemaal ingericht zoals de mensen er in vroeger tijden woonden. We kijken er even rond, maken enkele foto’s en kopen er een scone en een mini-appeltaartje. Terwijl we deze onder de overkapping naast het huisje naar binnen werken raken we in gesprek met een echtpaar uit Eindhoven. Je weet wel die stad naast Geldrop in het zuiden van Nederland. Meneer werkt bij Philips. Hoe Eindhovens kan het zijn. We wisselen enkele ervaringen uit en stappen daarna weer in onze camper. We rijden de scenic drive en genieten van de prachtige uitzichten. De weg is hier en daar wel wat smal, maar het is toch wel goed te doen. Op het punt waar de verharde weg overgaat in een gravelweg is een parkeerplaats. Hier maken we een fotostop en kunnen we de camper keren. Vervolgens de zelfde weg terug. Het ziet er dan toch weer heel anders uit. Mooi hoor.
We rijden het park uit richting Torrey. In Torrey gooien we de tank maar weer een vol. Alweer $100. Walter heeft nog steeds niet uitgerekend hoeveel die bak nu eigenlijk verbruikt. Normaal wil hij dat toch eigenlijk altijd heel nauwkeurig uitrekenen. Nu wil hij het misschien wel niet weten. We maken een stop bij de General Store (zo heet de supermarkt in cowboyland) en weten hier wel wat verse groenten te scoren. Als we de winkel uitlopen vallen er dikke druppels uit de lucht, maar een minuut later is het al weer droog. Daarna rijden we door naar de camping. Het is weer zo’n Amerikaanse camping. Een parkeerplaats met een paar bomen en de aansluitpunten voor water, stroom en afvoer. Hier staan weer voornamelijk heel grote en nog grotere campers of caravans. Campers van een kleine 15 meter lang met aan alle kanten slide-outs. Er is op de camping een goede wifi. Als we reageren op een Whatsappje van Alex stelt hij voor om even te skypen. De verbinding is prima. We brengen Alex op de hoogte van onze belevenissen. Ingrid slaapt al. Het is in Nederland inmiddels middernacht geweest. Na het skypen gaat Anne-Marie uitproberen of onze bank in de camper lekker ligt en Walter begint vast aan het verslag. Het is een beetje binnenzitweer. Het is zwaar bewolkt, het waait hard en af en toe vallen er enkele dikke regendruppels. We zitten hier op ruim 2.000 meter hoogte. Vannacht zal het waarschijnlijk flink afkoelen. Lekker, geen airco en toch onder de dekens.
Walter gaat vanavond weer een poging ondernemen om met bescheiden middelen een warme maaltijd te bereiden. Er wordt een kipfiletje gebakken in een soeppan en aardappelpuree bereid uit een zakje. Dit wordt aangevuld met een Ceasarsalade uit de General Store. Het smaakt boven verwachting.
Na het eten besluit Walter om dan toch maar eens uit rekenen hoeveel benzine ons rijdend huis verbruikt. Omdat de benzineprijs nogal wisselt is de uitkomst niet exact, maar wel om van te schrikken. Met 122 gallon benzine hebben we 1070 mijl gereden. Met één gallon dus 8,77 mijl. Omgerekend 3,7 kilometer met één liter benzine. Ooops!!! Had Walter maar niet gerekend. Dan was het net zo erg geweest, maar dan hadden we het niet geweten.
Na het eten rommelen we wat aan en kijken een film op de laptop. The girl with the dragon tattoo. Daniel Craig maakt veel goed, maar we vonden de Zweedse versie beter. Het boek is echter het beste. De film duurt lang, dus we liggen pas na middernacht in bed.