Woensdag, 26 juni 2013
Door: Walter
Blijf op de hoogte en volg Walter
28 Juni 2013 | Verenigde Staten, El Portal
Woensdag, 26 juni 2013
We worden tegen acht uur wakker en hebben heerlijk geslapen. Lekker rustig. Het ontbijt in het restaurant van het hotel is in buffetvorm en het smaakt prima. Na het ontbijt rijden we met de auto naar het Yosemite National Park. Het is prachtig weer. We hebben een strakblauwe lucht en het zal vandaag ongeveer 25 graden worden. Prachtig wandelweer.
We parkeren de auto op de parkeerplaats van Curry Village, de camping midden in Yosemite Village. We trekken onze wandelschoenen aan en laten ons met de shuttlebus naar het begin van de wandeling naar de Vernal Fall brengen. We komen daar aan om 10.00 uur. Als we de wandeling willen beginnen realiseren we ons dat we ons eten in de auto hebben laten liggen. Het drinken zit gelukkig wel in de rugzak. Maar zonder eten kunnen we geen hele dag wandelen. We kunnen dus niet verder dan de Vernal Fall. De wandeling blijkt behoorlijk populair te zijn. Na een flinke klim komen we bij een brug over de Merced River. Vanaf deze brug kunnen we de waterval al zien. Het uitzicht is prachtig en het wordt in het verloop van de wandeling alleen maar mooier. Het pad wat we nu oplopen heet de Mist Trail. Hoe dichter we bij de waterval komen hoe waterdruppeltjes er in de lucht hangen welke zijn veroorzaakt door de waterval. De fotocamera maakt overuren. Regelmatig vragen mensen of ze een foto van ons samen kunnen maken en deze service wordt ook meerdere keren door ons verleend. Na een pittige klim komen we aan bij de bovenzijde van de wandeling. Ook hier is het uitzicht fantastisch en maken we weer volop plaatjes. We houden een korte pauze aan de rand van het water aan de bovenzijde van de waterval. Er zijn hier behoorlijk veel wandelaars die ons gezelschap houden. Om de drukte te ontvluchten besluiten we een andere, iets langere weg terug te nemen. Binnen enkele minuten zijn we weg uit de drukte. Even verderop krijgen we de hogerop gelegen Nevada Falls is beeld. Dichterbij dan we dachten, maar te ver voor ons vandaag. Een mevrouw uit San Francisco biedt aan om een foto van ons te maken en geeft ons enkele tips voor ons bezoek aan San Francisco. Bedankt mevrouw.
Even verderop komen we bij een splitsing. Rechtsaf terug naar Yosemite Valley, linksaf naar de Nevada Fall. Dit laatste is nog 1,3 mijl, ruim twee kilometer bergop. We twijfelen. Er komt een echtpaar naar beneden gelopen. Is het de moeite waard, vraagt Anne-Marie. Het is geweldig zegt het echtpaar, we moeten niet twijfelen maar gaan. We leggen uit dat we geen eten bij ons hebben en het daarom te ver vinden. Geen probleem, de mensen hebben een zak nootjes en een mueslireep over die we wel mogen hebben. Neem maar aan en loop naar boven, het is er geweldig. We bedanken de vriendelijke mensen en nemen hun eten en het advies aan. De wandeling naar boven is ook weer enorm mooi en gelukkig niet zo heel steil. Rond twee uur zijn we boven. We zijn niet de enigen, maar het is niet zo druk als bij de bovenzijde van de Vernal Fall. We maken weer een reeks foto’s en doen even de schoenen en sokken uit om onze voeten in het ijskoude water te steken. Om kwart voor drie beginnen we aan de lange afdaling. Vanaf dit punt tot het eindpunt in de vallei is 3,5 mijl. Ruim vijf en een halve kilometer bergaf. Nu is bergaf minder zwaar dan bergop, maar langzaam maar zeker gaan we de vermoeidheid toch wel voelen. Bovendien is een zakje nootjes en een mueslireep toch wel wat weinig voor zo’n pittige inspanning. Eigen schuld, hadden we ons eten maar niet moeten vergeten. We houden tijdens de afdaling twee rustpauzes en kunnen maar niet begrijpen dat we dat hele eind hebben geklommen. Na anderhalf uur dalen bereiken we het beginpunt van de wandeling. Het is dan tussen kwart over vier en half vijf. We zijn dus ruim zes uur onderweg geweest. We zijn erg vermoeid, maar ook erg trots op onszelf.
Met de shuttlebus gaan we terug naar Curry Village. We zijn van plan om daar net als drie jaar geleden gebruik te maken van het buffet. Helaas gaat het grote restaurant pas om half zes open. We hebben zo’n honger en dorst dat we daar niet op willen wachten. De pizzeria is gelukkig wel open, dus we bestellen samen een flinke pizza en ieder een grote cola. De pizza smaakt prima en de grote cola is in no time leeg. Gelukkig krijgen we een free refill. Anne-Marie lust nog wel een groot glas bier van de bar. Het glas is inderdaad groot (ruim een halve liter), maar de prijs ook. Hij is gelukkige wel heel lekker.
We rijden met de auto terug naar het hotel en ploffen daar op ons bed neer. Even uitpuffen. Dat wil zeggen, Walter is zo moe dat we de kamer niet meer afkomen, behalve om een blikje drinken te halen. Het verslag wordt nog wel geschreven en van de foto’s wordt een kopie gemaakt op de laptop. Het waren er vandaag 135!!!
Tegen elf uur gaan we slapen. Het was weer een topdag.
We worden tegen acht uur wakker en hebben heerlijk geslapen. Lekker rustig. Het ontbijt in het restaurant van het hotel is in buffetvorm en het smaakt prima. Na het ontbijt rijden we met de auto naar het Yosemite National Park. Het is prachtig weer. We hebben een strakblauwe lucht en het zal vandaag ongeveer 25 graden worden. Prachtig wandelweer.
We parkeren de auto op de parkeerplaats van Curry Village, de camping midden in Yosemite Village. We trekken onze wandelschoenen aan en laten ons met de shuttlebus naar het begin van de wandeling naar de Vernal Fall brengen. We komen daar aan om 10.00 uur. Als we de wandeling willen beginnen realiseren we ons dat we ons eten in de auto hebben laten liggen. Het drinken zit gelukkig wel in de rugzak. Maar zonder eten kunnen we geen hele dag wandelen. We kunnen dus niet verder dan de Vernal Fall. De wandeling blijkt behoorlijk populair te zijn. Na een flinke klim komen we bij een brug over de Merced River. Vanaf deze brug kunnen we de waterval al zien. Het uitzicht is prachtig en het wordt in het verloop van de wandeling alleen maar mooier. Het pad wat we nu oplopen heet de Mist Trail. Hoe dichter we bij de waterval komen hoe waterdruppeltjes er in de lucht hangen welke zijn veroorzaakt door de waterval. De fotocamera maakt overuren. Regelmatig vragen mensen of ze een foto van ons samen kunnen maken en deze service wordt ook meerdere keren door ons verleend. Na een pittige klim komen we aan bij de bovenzijde van de wandeling. Ook hier is het uitzicht fantastisch en maken we weer volop plaatjes. We houden een korte pauze aan de rand van het water aan de bovenzijde van de waterval. Er zijn hier behoorlijk veel wandelaars die ons gezelschap houden. Om de drukte te ontvluchten besluiten we een andere, iets langere weg terug te nemen. Binnen enkele minuten zijn we weg uit de drukte. Even verderop krijgen we de hogerop gelegen Nevada Falls is beeld. Dichterbij dan we dachten, maar te ver voor ons vandaag. Een mevrouw uit San Francisco biedt aan om een foto van ons te maken en geeft ons enkele tips voor ons bezoek aan San Francisco. Bedankt mevrouw.
Even verderop komen we bij een splitsing. Rechtsaf terug naar Yosemite Valley, linksaf naar de Nevada Fall. Dit laatste is nog 1,3 mijl, ruim twee kilometer bergop. We twijfelen. Er komt een echtpaar naar beneden gelopen. Is het de moeite waard, vraagt Anne-Marie. Het is geweldig zegt het echtpaar, we moeten niet twijfelen maar gaan. We leggen uit dat we geen eten bij ons hebben en het daarom te ver vinden. Geen probleem, de mensen hebben een zak nootjes en een mueslireep over die we wel mogen hebben. Neem maar aan en loop naar boven, het is er geweldig. We bedanken de vriendelijke mensen en nemen hun eten en het advies aan. De wandeling naar boven is ook weer enorm mooi en gelukkig niet zo heel steil. Rond twee uur zijn we boven. We zijn niet de enigen, maar het is niet zo druk als bij de bovenzijde van de Vernal Fall. We maken weer een reeks foto’s en doen even de schoenen en sokken uit om onze voeten in het ijskoude water te steken. Om kwart voor drie beginnen we aan de lange afdaling. Vanaf dit punt tot het eindpunt in de vallei is 3,5 mijl. Ruim vijf en een halve kilometer bergaf. Nu is bergaf minder zwaar dan bergop, maar langzaam maar zeker gaan we de vermoeidheid toch wel voelen. Bovendien is een zakje nootjes en een mueslireep toch wel wat weinig voor zo’n pittige inspanning. Eigen schuld, hadden we ons eten maar niet moeten vergeten. We houden tijdens de afdaling twee rustpauzes en kunnen maar niet begrijpen dat we dat hele eind hebben geklommen. Na anderhalf uur dalen bereiken we het beginpunt van de wandeling. Het is dan tussen kwart over vier en half vijf. We zijn dus ruim zes uur onderweg geweest. We zijn erg vermoeid, maar ook erg trots op onszelf.
Met de shuttlebus gaan we terug naar Curry Village. We zijn van plan om daar net als drie jaar geleden gebruik te maken van het buffet. Helaas gaat het grote restaurant pas om half zes open. We hebben zo’n honger en dorst dat we daar niet op willen wachten. De pizzeria is gelukkig wel open, dus we bestellen samen een flinke pizza en ieder een grote cola. De pizza smaakt prima en de grote cola is in no time leeg. Gelukkig krijgen we een free refill. Anne-Marie lust nog wel een groot glas bier van de bar. Het glas is inderdaad groot (ruim een halve liter), maar de prijs ook. Hij is gelukkige wel heel lekker.
We rijden met de auto terug naar het hotel en ploffen daar op ons bed neer. Even uitpuffen. Dat wil zeggen, Walter is zo moe dat we de kamer niet meer afkomen, behalve om een blikje drinken te halen. Het verslag wordt nog wel geschreven en van de foto’s wordt een kopie gemaakt op de laptop. Het waren er vandaag 135!!!
Tegen elf uur gaan we slapen. Het was weer een topdag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
