Woensdag, 6 augustus 2014

Woensdag, 6 augustus 2014
Rond negen uur worden we wakker. We hebben prima geslapen. Geen burengerucht deze nacht. Voordat we gaan ontbijten belt Anne-Marie naar de Tesla-meneer. Als we rond het middaguur komen dan mogen we een ritje maken met de Tesla.
We gaan eerst laat en uitgebreid ontbijten in het restaurant tegenover ons hotel. Het eten is er erg lekker, maar ook wel flink geprijsd. Een ontbijt voor twee personen voor $40 vinden we behoorlijk. Na het ontbijt lopen we naar de Tesla dealer. De verkoper begroet ons enthousiast. Hij wil enige gegevens van ons en hij wil de rijbewijzen zien. Hé, een rose rijbewijs. Horen die niet oranje te zijn in Nederland? De auto waar we mee gaan rijden staat in een straat achter de showroom. Een prachtige zwarte Tesla Model S 85P. Een luxe sportieve auto, met als belangrijkste kenmerk de elektromotor. De verkoper legt een en ander uit en dan gaan we rijden. Er komt geen sleutel of startknop aan te pas. Gewoon de automaat in drive zetten, de voet van de rem af en gas geven. Geluidloos begint de auto te rijden. Een geweldige ervaring. Als Walter een stukje gereden heeft, mag Anne-Marie. Ook zij is helemaal enthousiast. Prachtige auto met geweldige rijeigenschappen. Maar er hangt dan ook een behoorlijk prijskaartje aan de auto. In Nederland kost de goedkoopste uitvoering bij € 70.000. Rond 13.00 uur staan we weer buiten. We vonden het allebei kei leuk en grinniken nog een beetje na. Bij een Mc Donalds nemen we een hamburger en lopen daarna terug naar het hotel. We trekken onze zwemkleding aan en zoeken het zwembad weer op. We genieten van het lekkere weer en het fijne zwembad. Aan het einde van de middag komt er vanuit het binnenland echter opnieuw bewolking en het dreigt opnieuw te gaan regenen. Tijd dus om te gaan afspoelen en aankleden. We besluiten om een restaurantje te gaan zoeken op Lincoln Road en wandelen er op ons gemak naar toe. Het is gelukkig toch niet gaan regenen.
De restaurants op Lincoln Road zijn bijna allemaal Italiaanse restaurants en daar hebben we vandaag geen zin in. We vinden uiteindelijk een Argentijns restaurant. “Heeft u ook wifi”, vraagt Walter. “Ja hoor, uiteraard zegt de dame die ons een tafeltje aanwijst. “De ober komt zo bij u”. Als we de wifi willen aanzetten op de telefoon lijkt het dat er geen wifi is. Even vragen aan de jongedame. “Oooh, ik weet het eigenlijk niet, het is vandaag mijn eerste werkdag hier”, zegt de jongedame. Dat valt bij Walter even verkeerd. Met een stalen gezicht zeggen dat er wifi is terwijl je het gewoon niet weet. “Goedendag, wij zijn weg”.
We belanden uiteindelijk bij het restaurant tegenover ons hotel, waarvan we weten dat we er gezellig kunnen zitten en dat we er lekker kunnen eten. En ze hebben er wifi.
Na het eten hoeven we de straat maar over te steken. In de hotelkamer verdelen we de bagage zo gelijk mogelijk over de tassen, we kijken nog even tv en gaan dan slapen.