Dinsdag, 18 juni 2013

Dinsdag, 18 juni 2013

Om half twee in de nacht wordt Walter plots wakker. Hij hoort een vreemd geluid in de camper. Wat kan dat zijn? Anne-Marie lijkt wakker. Heb jij de airco aangezet? Domme vraag, het koelt ‘s nachts af naar zo’n vijf graden. Nee, Anne-Marie heeft de airco dus niet aangezet. Walter gaat uit bed en op onderzoek. Het geluid is snel gevonden. De kachel is aangegaan! De thermostaat stond tussen de 10 en 15 graden. Die temperatuur was bereikt en de kachel ging dus aan. Snel een zwiep aan dat ding geven, terug naar nul. Even later gaat de kachel uit. Het is weer stil en we kunnen weer slapen.
We staan even na acht uur op. We wassen ons, kleden ons aan en ontbijten. Dat alles in vakantietempo. Dat wil zeggen dat we anderhalf uur later klaar zijn om het park in te gaan.
Het park is gelegen op zo’n 2.500 meter en dat betekent dat het niet superheet wordt. We hebben een strakblauwe lucht en toch wordt het niet warmer dan zo’n 25 graden. Een lekker briesje erbij en we hebben de ideale temperatuur voor een mooie wandeling. Met het shuttlebusje laten we ons afzetten bij het Visitor Center. We krijgen er een foldertje mee en een tip voor een mooie wandeling. Met de shuttlebus rijden we naar Sunset Point. Via de Rim trail lopen we naar Sunrise Point. We genieten even van het uitzicht en lopen dan de Canyon in. Bryce Canyon is eigenlijk niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amfitheaters. De wanden bestaan uit verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amfitheaters staan vele grillig gevormde rotsformaties in verschillende kleuren, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje tot bijna knalrood. Deze rotspartijen zijn door erosie ontstaan. De route die we lopen heeft de naam Queens Garden Trail. Het eerste gedeelte gaat flink bergafwaarts. Na elke paar stappen willen we wel stoppen om foto’s te maken, maar als we dat doen is de dag te kort. Beetje doorlopen en beetje foto’s maken dus. Halverwege de trail zien we de reden van de naam van deze trail. Een rotsformatie lijkt sprekend op een afbeelding van Queen Victoria. Wij maken natuurlijk met plezier een foto van de Queen. Die kunnen we thuis aan Queen Gertruda laten zien.
We stoppen nog enkele keren om foto’s te maken van de vele chipmunks. Een chipmunk is een klein soort eekhoorntje, beter bekend als Knabbel of Babbel uit de Walt Disneystrips. Hier noemen ze Knabbel en Babbel overigens Chip and Dale!
Na een kleine anderhalf uur lopen komen we bij de Navajo Loop Trail. Deze hebben we drie jaar geleden met Annemieke en Martijn gelopen. We komen nu echter aan bij het laagst gelegen punt van deze trail en we moeten van hieraf alleen maar steil bergop. De klim is pittig, maar de schoonheid van de natuur is onvoorstelbaar. De grillige rotsen zijn oranje-rood en de lucht erboven is hard blauw. Dit is het allermooiste stuk van het park en misschien wel het allermooiste van alle parken. GEWELDIG! Als we boven zijn kijken we nog even over de rim naar beneden, maar van boven af is het minder mooi dan wanneer je er in loopt. We hebben genoten. We besluiten onze inspanning te belonen met een lunch bij Bryce Canyon Lodge. Dit chique hotel is op loopafstand gelegen van de rim van Bryce Canyon en oogt zeer prijzig. Gelukkig vallen de prijzen voor de lunch nog wel mee. We krijgen een prachtig tafeltje aan het raam en een heerlijke lunch. Dit is genieten, dit is vakantie.
Terwijl we wachten op ons eten maken we gebruik van de wifi van het hotel en whatsappen met Lonneke en met Diana. Thuis wordt het morgen 38 graden. Wij hebben deze vakantie al hogere temperaturen gehad, maar dan met een lage luchtvochtigheid. Dat zal in Nederland wel anders zijn. Mensen thuis: sterkte morgen!
Na de lunch nemen we de shuttlebus weer en laten ons afzetten bij Bryce Point. Vanaf dit uitzichtpunt nemen we weer enkele foto’s totdat de batterij van het toestel leeg is. Ooops, vergeten op te laden. Onze batterij is inmiddels ook aardig leeg. We nemen daarom de shuttlebus en laten ons terugbrengen naar de camping. We drinken wat en besluiten een bezoek aan het zwembad vandaag achterwege te laten. We koelen wel af onder de douche.
Na het eten draait Anne-Marie een wasje en schrijft Walter het verslag van de dag. Het was gisterenavond overigens wel gelukt om het verslag op de website te plaatsen, maar het uploaden van de foto’s wilde toen niet lukken. Het uploaden van die foto’s lukte vandaag wel. Kijken of straks naast het verslag ook enkele foto’s van vandaag kunnen worden geupload. Of upgeload, we weten het even niet.
We lezen verder in onze Dan Brown en gaan weer rond elf uur slapen. We hebben vandaag wel tien keer tegen elkaar gezegd dat we enorm boffen met zo’n geweldige vakantie.