Maandag, 21 juli 2014
Door: Walter
Blijf op de hoogte en volg Walter
22 Juli 2014 | Verenigde Staten, Roanoke
Maandag, 21 juli 2014
Om zes uur worden we wakker. De buren gaan vertrekken. Voor het vertrek moeten de autodeuren ongeveer 15 tot 20 keer zo hard mogelijk worden dichtgegooid. Nadat ze zijn vertrokken vallen we weer in slaap. Om half acht worden we voor de tweede keer wakker. Nu staan wij ook op. Wassen, aankleden, ontbijten en inpakken. Even na half negen zitten we in de auto. Snel nog even naar de Country Store & Deli voor een lekkere Chicken Salad Sandwich voor de lunch en dan kunnen we echt weg. Het oranje waarschuwingslampje brandt inmiddels niet meer. Maar de climatcontrol vertoont kuren. Heel koud, of heel heet, iets anders doet hij niet.
We rijden in zuidelijke richting door Shenandoah Park. Het is weer bewolkt en op sommige plekken zelfs mistig. Even later begint het zelfs te regenen. Jammer, het uitzicht wordt er niet mooier op. We mogen op deze weg maximaal 35 mijl per uur. Maal 1,6 is dus 56 km/u. Snel gaat dat niet maar dat moet ook niet door zo’n mooi park. Dan staat er een bordje 25 mijl per uur. Even daarna en scherpe bocht. Na de bocht staat er een beer in de berm. Snel remmen. Maar goed ook, want de beer loopt gewoon de weg op. Anne-Marie pakt snel het fototoestel. Als de beer omkijkt ziet hij de auto en besluit maar weer de berm in te lopen. Als Anne-Marie een foto wil maken verdwijnt hij alweer in de struiken. Het lukt Anne-Marie toch nog om de achterkant van de beer te fotograferen voordat hij helemaal uit beeld verdwijnt. Hoeveel geluk kun je hebben: alweer een beer. De ranger vertelde gisteren dat sommige mensen jaren achtereen naar het park komen zonder ooit een beer te zien. Wij hebben er nu drie gezien in twee dagen.
Als we het park uitrijden gaat de weg over in de Blue Ridge Parkway. Deze 755 kilometer lange weg verbindt Shenandoah National Park met de Smokey Mountains. De weg gaat door bergachtig terrein en is daarom erg bochtig. De maximum snelheid is er 45 mijl per uur. Rond één uur stoppen we bij een visitorcentre en rijden naar een picknickplekje langs de rivier. We zijn de enigen. Maar we zijn niet alleen. Er lopen twee herten rond. Als we de auto stoppen en met onze lekkere sandwiches aan een picknicktafel gaan zitten, komen ze langzaam dichterbij. We maken foto’s en filmen een stukje met onze telefoon. De herten lijken het net zo leuk te vinden als wij. Ze lopen nog een keer om ons heen en verdwijnen dan langzaam uit beeld. Gaaf hoor. Als de sandwiches op zijn stappen we weer in de auto. Rond half drie rijden we Roanoke binnen. We gaan eerst naar de luchthaven. Daar is een vestiging van Alamo. We leggen uit dat de auto kuren heeft. De mevrouw achter de balie snapt het helemaal. Als u zich niet comfortabel voelt met deze auto dan krijgt u van mij een andere, zegt ze. Het omruilen gaat vliegensvlug. De nieuwe auto die we krijgen is opnieuw een Chevrolet Captiva. Exact de zelfde als die we hadden maar nu een grijze. De tank van de auto die we inleveren was driekwart leeg. De tank van de auto die we krijgen is vol. Dat is geen probleem zegt de mevrouw. Krijgen we nu driekwart tank cadeau, of zien we dit straks op onze rekening terug? We zullen wel zien als het zover is.
Vanaf de luchthaven is het nog 10 minuten rijden naar ons hotel. Het is een hotel van de Days Inn keten. Daar zijn we mee bekend. Deze vestiging is wel een heel oude uitvoering. Maar de kamer is netjes, dus we zijn tevreden. Omdat het zwembad er niet zo fraai bij ligt besluiten we om maar niet te gaan zwemmen.
We rijden naar een grote Mall en lopen voor het eten even door een paar winkels. We besluiten om te gaan eten bij Ruby Tuesday. Deze restaurantketen kennen we nog uit 2008 toen we een rondreis maakten door de zuidelijke staten van de USA. Je kan er lekker eten, het is er gezellig zitten en je kan er een wijntje bij de maaltijd krijgen. Dat is niet overal gebruikelijk. In plaats van een wijntje bestelt Anne-Marie een Margarita bij het eten. Die smaakt helemaal goed. Ook het eten is helemaal goed. Met een voldaan gevoel rijden we terug naar het hotel. Anne-Marie raapt de was bij elkaar en gaat er mee naar de wasmachines. Walter zet de pc aan. Het verslag van vandaag wordt geschreven en vervolgens samen met de verslagen van de afgelopen twee dagen geupload. We kijken nog een aflevering van Sex and the city op de laptop en gaan dan slapen.
Om zes uur worden we wakker. De buren gaan vertrekken. Voor het vertrek moeten de autodeuren ongeveer 15 tot 20 keer zo hard mogelijk worden dichtgegooid. Nadat ze zijn vertrokken vallen we weer in slaap. Om half acht worden we voor de tweede keer wakker. Nu staan wij ook op. Wassen, aankleden, ontbijten en inpakken. Even na half negen zitten we in de auto. Snel nog even naar de Country Store & Deli voor een lekkere Chicken Salad Sandwich voor de lunch en dan kunnen we echt weg. Het oranje waarschuwingslampje brandt inmiddels niet meer. Maar de climatcontrol vertoont kuren. Heel koud, of heel heet, iets anders doet hij niet.
We rijden in zuidelijke richting door Shenandoah Park. Het is weer bewolkt en op sommige plekken zelfs mistig. Even later begint het zelfs te regenen. Jammer, het uitzicht wordt er niet mooier op. We mogen op deze weg maximaal 35 mijl per uur. Maal 1,6 is dus 56 km/u. Snel gaat dat niet maar dat moet ook niet door zo’n mooi park. Dan staat er een bordje 25 mijl per uur. Even daarna en scherpe bocht. Na de bocht staat er een beer in de berm. Snel remmen. Maar goed ook, want de beer loopt gewoon de weg op. Anne-Marie pakt snel het fototoestel. Als de beer omkijkt ziet hij de auto en besluit maar weer de berm in te lopen. Als Anne-Marie een foto wil maken verdwijnt hij alweer in de struiken. Het lukt Anne-Marie toch nog om de achterkant van de beer te fotograferen voordat hij helemaal uit beeld verdwijnt. Hoeveel geluk kun je hebben: alweer een beer. De ranger vertelde gisteren dat sommige mensen jaren achtereen naar het park komen zonder ooit een beer te zien. Wij hebben er nu drie gezien in twee dagen.
Als we het park uitrijden gaat de weg over in de Blue Ridge Parkway. Deze 755 kilometer lange weg verbindt Shenandoah National Park met de Smokey Mountains. De weg gaat door bergachtig terrein en is daarom erg bochtig. De maximum snelheid is er 45 mijl per uur. Rond één uur stoppen we bij een visitorcentre en rijden naar een picknickplekje langs de rivier. We zijn de enigen. Maar we zijn niet alleen. Er lopen twee herten rond. Als we de auto stoppen en met onze lekkere sandwiches aan een picknicktafel gaan zitten, komen ze langzaam dichterbij. We maken foto’s en filmen een stukje met onze telefoon. De herten lijken het net zo leuk te vinden als wij. Ze lopen nog een keer om ons heen en verdwijnen dan langzaam uit beeld. Gaaf hoor. Als de sandwiches op zijn stappen we weer in de auto. Rond half drie rijden we Roanoke binnen. We gaan eerst naar de luchthaven. Daar is een vestiging van Alamo. We leggen uit dat de auto kuren heeft. De mevrouw achter de balie snapt het helemaal. Als u zich niet comfortabel voelt met deze auto dan krijgt u van mij een andere, zegt ze. Het omruilen gaat vliegensvlug. De nieuwe auto die we krijgen is opnieuw een Chevrolet Captiva. Exact de zelfde als die we hadden maar nu een grijze. De tank van de auto die we inleveren was driekwart leeg. De tank van de auto die we krijgen is vol. Dat is geen probleem zegt de mevrouw. Krijgen we nu driekwart tank cadeau, of zien we dit straks op onze rekening terug? We zullen wel zien als het zover is.
Vanaf de luchthaven is het nog 10 minuten rijden naar ons hotel. Het is een hotel van de Days Inn keten. Daar zijn we mee bekend. Deze vestiging is wel een heel oude uitvoering. Maar de kamer is netjes, dus we zijn tevreden. Omdat het zwembad er niet zo fraai bij ligt besluiten we om maar niet te gaan zwemmen.
We rijden naar een grote Mall en lopen voor het eten even door een paar winkels. We besluiten om te gaan eten bij Ruby Tuesday. Deze restaurantketen kennen we nog uit 2008 toen we een rondreis maakten door de zuidelijke staten van de USA. Je kan er lekker eten, het is er gezellig zitten en je kan er een wijntje bij de maaltijd krijgen. Dat is niet overal gebruikelijk. In plaats van een wijntje bestelt Anne-Marie een Margarita bij het eten. Die smaakt helemaal goed. Ook het eten is helemaal goed. Met een voldaan gevoel rijden we terug naar het hotel. Anne-Marie raapt de was bij elkaar en gaat er mee naar de wasmachines. Walter zet de pc aan. Het verslag van vandaag wordt geschreven en vervolgens samen met de verslagen van de afgelopen twee dagen geupload. We kijken nog een aflevering van Sex and the city op de laptop en gaan dan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
